8 Document (s) trouvé (s)

Sukar ustelaren urte hartan Sebastian Zubileta Ingalaterrarako bidean utzi genuelarik – Txit Zorionekoa iritzi zitzaion Armada hartaraino iritsi da. Ez, haatik, berak amestu moduan, loriaz jantzirik, preso baino . Portland izeneko lekuan, doi-doi irla izatera iristen den lurmuturrean, Weymouth hiriaren ondoan. Sebastian gaztea, zauriturik eta gertaeren oroitzapenak ahazturik, horiek berreskuratu ahala Armada Invencible haren nondik norakoak bere buruan berregiten saiatuko da, bai eta etxera nola ihes egin asmatzen ere. Bide horretan baditu sumatu gabeko lagunak, baditu etsai berriak eta baditu inguruan aurreko eleberri bietan ezagutu genituen pertsonaia batzuk. Horien denen mende jokatuko du Sebastianek Machiavellik printzeari aholkatu zion moduan, alegia, azeri eta lehoi, biak aldi berean izanez.

Plazer beti iheskorraren bilaketa, heriotzaren itzal nahi baino luzeagoa: horra gizaki guztion bizitzan agertzen diren printzipio bi, ipuin hauetan ere ?leku eta garai guztiz zehatzean kokaturik? beti presente daudenak. Marjinalitatearen ertzean bizi diren litxarreroak, ijitoak eta drogaren salerosketan endredaturiko jendea dabil orriotan barrena; baina baita dirutxoa egin osteko bizimodu erosoan kulunkatzen diren gizon-emakumeak ere, behialako gaztaro menturazalea gogoan. Zortzi istorio idatzi ditu Edorta Jimenezek, burdinaren zorrotza eta uherraren edertasun zakarra elkartzen dituztenak, azala ebaki ez ezik mamira ere iristen direnak, gure gogoan habia egiteko, luzaroan.

Kasinoan jazbana zegoen, eta musika leun batek airea edertzen zuen. Halako moduan non bikote batzuek dantzan ziharduten. Beste batzuk mahaietan ziren, edanean, jolasean eta, nork daki, aukeraren zain. Sartu ginenez geroztik Sinbadek ez zien begia kentzen. Neskei, esan nahi nuen. Mahaira egin genuen. Mahaian zegoen gure konpainia. Kazetari bi eta poeta bat ziren. Ardo zuri eta tabakoa ahaztu gabe. Poeta lehendik ezagutzen zuen. Lauaxeta. Berak egin zituen derrigorrezko aurkezpenak. -Noel Monks -esan zuen-, kazetaria, naziotasunez australiarra. Gogoz estutu nion bostekoa. Entzuna nuen gizon hura munduko kazetarien artean ezaguna zena. Eta gurean zen. Ospatzekoa. Beste kazetaria ez zidan aurkeztu behar izan. -Hau lehendik ezagutzen diat - bota nion, euskaraz-. Ez da hala, Steer jauna? Azken hitzak ingelesez esan nituen, George Steerren doinua imitatuz. Horrela frogatu nahi izan nuen nik hure lehendik ezagutzen nuela. Bide batez nire dohainetako bat erakutsi nuen, hots, jende ezberdinen ahotsak eta doinuak itxuratzeko gaitasuna.

Nikolasa Atxikallende, Sabino Arana Goiriren alarguna, pertsonaia ahaztua, baztertua eta laidoztatua izan da, etsaiek ez ezik, baita hurbilekoek eta ahaideek ere. 2020ko itxialdian haren figura berreskuratu, laudatu, eta haren historia kontatzen jarri da egilea, poesiarik onenaren edertasun lirikoaz eta thriller bizkorrenaren intriga guztiaz.

Camboya ertzain jubilatua Arkauten ikasle izan zuen Gaztelurekin urtebetetzea ospatzen ari da. Bien urtebetetzea, biak egun berean jaioak baitira, bost urteko tartearekin; abuztuaren 6an, 1945ean Hiroshiman bonba jaurti zuten horrexetan hain zuen. Ospakizuna itsasoan egitea deliberatu dute, Camboya-ren Amets Bi ontzian, hegaluzeak arrantzatzen dituzten artean. Horretan ari direla, haien Buru ohiaren, Nagusiren, txaleta zaintzeko zeuden hiru txakurren desagerketa ikertzeko laguntza eskatuko diote ertzain jubilatuari, zenbait urte lehenago Bizkaia aldean izan zen zakur-borroka apustuen kasua argitu zuenez gero. Txakurren kasuan sakondu ahala, mamu zaharrak agertuko zazkio Camboya-ri; garai latzetan hartutako erabakien pisuak habia egingo du ertzain zaharraren gogoan. Tostartekoen kontrako jazarraldiak, terrorismoaz akusaturikoen kontrako torturak; pisu batean zeraren militante baten heriotzarekin amaituko den segada; pilota-kolpe batez akabatutako gaztea; egindako estolda-lanek oraina hankaz gora jartzera etorriko dira. Edorta Jimenezen eleberri beltz honetan protagonista ezberdinen istorioak txirikordatzen joango dira, eta haiekin batera tortura, ustelkeria, biolentzia, sexua, erruduntasuna eta maitasuna, azkenean haien iragana eta patua guztiz nahastu arte. «BIZKAIA ZURIARI» KOLOREAK ATERA DIZKIO EDORTA JIMENEZEK «Nirekin zorra daukazu. Eta zorrak ez dira barkatzen edo ez barkatzen. Zorrak kitatu egiten dira. Nire kodea da» «Ez du gehiago entzun behar izan ezizenaren bidez beraren izena zikintzen hasiak direla jakiteko. Ezizena duen orok ezizana du?»

Idazlea bera, Nboh, Naroa, Simone, Printzesa Kapritxosie, Klaudia, Maria, orriotan zehar txortan eta berbetan dabiltza; sexua eta literatura, sexua eta janaria, sexua eta musika, sexua eta sexua ahotan hartuz eta sartuz. Haiekin nahastu ditu Jimenezek James Joyce, Nora Barnacle, D.H. Lawrence, Corín Tellado, Henry Miller, Anais Nin, Mickey Rourke, R.L. Stevenson, Jacques Cousteau, Benito Lertxundi, Miles Davis, Rocco Siffredi, Gustave Flaubert, Boticcelli, Pier Paolo Passolini, Sade? Idazleak erotismoaren historia, literaturaren historia, pornografiaren historia, musikaren historia eta Edorta Jimenezen beraren historia idatzi du luma ero eta beroz. Autofikzioa edo burufikzioa idaztea erraza da kontatzeko ganorazko ezer ez dagoenean. Zailagoa da idazlearen bizitzaren pasarterik intimoenak, pornoenak, kontatzen dituenean.